Ik word knettergek van mijn leidinggevende, die steeds van richting verandert en nieuwe ideeën heeft. Ik probeer steeds aan zijn wensen te voldoen, maar zo komt het project nooit af’.
‘Dus jij beweegt steeds mee met zijn grillen’ vat ik samen. 'Eeehm, ja'. 'Dus wie houdt dit probleem mee in stand?' vraag ik. 'Eeeehm', er volgt een lange stilte, de professional waarmee ik in gesprek ben kijkt me schuldbewust aan: 'Ik?!'
Ze lost het toch wel op
Enkele weken later spreek ik een leidinggevende. Zij vult ieder gat dat haar medewerkers laten ontstaan. Elk probleem dat zij ziet lost zij direct zelf op. Het wordt haar een beetje te veel. Ze probeert nu taken bij haar medewerkers neer te leggen. Keer op keer is ze teleurgesteld in hun houding. Ze nemen geen verantwoordelijkheid. Waarom zouden ze ook. Ze hebben geleerd dat hun manager alles wel oplost.
Hoe dan?
Zien dat je een probleem mee in stand houdt is één. Je gedrag veranderen is nog iets heel anders. Aan gratis advies is vaak geen gebrek ‘Dan zeg je toch gewoon nee tegen je baas?’ of ‘Laat het de volgende keer maar gewoon in het honderd lopen!’. Voor diegenen die dit advies krijgen, druist het in tegen alles waar zij voor staan. Daar kunnen ze niets mee.
Slappe hap
Als we afpellen wat er achter het gedrag van de professional zit, dan blijkt het te gaan om ‘ertoe doen’. Haar gedachtengang is ‘als ik de wensen van mijn baas maar inwillig, dan waardeert hij mij en dan doe ik ertoe’. ‘Hoeveel waardering heb jij zelf voor mensen die overal in meegaan en niet zeggen wat ze écht ergens van vinden?’. ‘Ehhh, dat vind ik slappe hap’. Ze realiseert zich dat ze geen ‘slappe hap’ wil zijn. ‘Als ik er echt toe wil doen, moet ik mijn nek meer gaan uitsteken en ervoor gaan zorgen dat dit project afkomt’. En ze bedenkt ook ‘Het zou zomaar kunnen dat mijn manager het eigenlijk best waardeert als ik hem help om op koers te blijven’. We oefenen hoe ze hem op een constructieve manier feedback kan geven.
Iets eisen van een ander is ook een vorm van respect
Bij de leidinggevende die steeds alles voor haar team oplost, speelt iets anders. Zij wordt gedreven vanuit de waarde 'respect'. Uit respect voor de cliënten van de organisatie, wil ze alle problemen zo snel mogelijk uit de wereld helpen. Ook heeft ze van huis uit geleerd dat respect voor andere mensen betekent dat je altijd vriendelijk en begripvol bent. Daarom blijft ze te aardig naar haar medewerkers. ‘Waar is het respect voor jezelf, als jij al dit werk op jouw eigen schouders laadt en zo jouw gezondheid ondermijnt? En hoe respectvol is het eigenlijk naar jouw teamleden om niets van hen te eisen?’. Ze realiseert zich dat ze haar kernwaarde ‘respect’ meer inhoud geeft als ze van haar teamleden gaat eisen dat ook zij verantwoordelijkheid nemen. En dat daarvoor meer nodig is dan alleen maar vriendelijk vragen. We oefenen hoe ze hen zo kan aanspreken dat ze wel in actie moéten komen.
Geen kunstje
Geforceerd proberen iets te doen dat niet bij je past, wordt een ‘kunstje’. Als het al werkt, houd je het niet lang vol. Vanuit datgene wat voor jou écht belangrijk is een andere aanpak vinden, dat geeft een enorme power. En het is een enorme opluchting om te merken dat je niet langer in kringetjes ronddraait, maar échte verandering bewerkstelligt.
Werk jij heel hard om iets te veranderen, maar lijkt het geen effect te hebben? Vraag je eens af ‘Ben ik wellicht onderdeel van het probleem?’.